داشتن قلبی مهربان در دنیایی بی رحم ، شجاعت است ، نه ضعف ...
خدایا:
به تو پناه مى برم از اینکه در آراستن صورتم چنان مشغول شوم که از اصلاح سیرت خود باز بمانم
خدایا:
سیرت را تو مى بینى, صورت را دیگران, شرم دارم از اینکه محبوب دیگران باشم و منفور تو.
پس خدایا:
خوش سیرت و خوش اخلاقم کن که اول محبوب تو باشم .
هر وقت احساس کردی گناه کسی آنقدر بزرگ است
که نمیتوانی او را ببخشی ،
بدان که اشکال در کوچکی قلب توست ؛
نه در بزرگی گناه او...
بی خیال این همه قانون ... بی خیال این همه ترس ...
بی خیال دنیا با این همه قانونگذار بی قانون و بیخیال این همه محتسب بی حساب!!
بی خیال این همه رسولان بی معجزه و معجزات بی رسول!!
من ... من عاشق آزاد کردن نوازش و سیب از قفس بی تابی و ترسم ،
حتی اگر به جرم خوردن سیب به زندگی تبعید شوم ....
دستهایت را به من بده ...
به جهنم که مرا به جهنم میبرند، به خاطر عشقبازی با خیال تو..
تو ... تو خود ، بهشتی ...
هر صبح چشماتونو که باز میکنین بخاطر همه ی چیزهایی که خدا بهتون داده ازش تشکر کنین
اینکار حس خوبی بهتون میده. و آروم آروم زندگیتون عوض میشه. (بهتون قول میدم)
شیخ رجبعلی خیاط می فرمود:
در بازار بودم...
اندیشه مکروهی در ذهنم گذشت.
بلافاصله استغفار کردم و به راهم ادامه دادم.
قدری جلوتر شترهایی قطار وار از کنارم می‌گذشتند.
ناگاه یکی از شترها لگدی انداخت که اگر خود را کنار نمی‌کشیدم، خطرناک بود.
به مسجد رفتم و فکر می‌کردم همه چیز حساب دارد.
این لگد شتر چه بود...!؟
در عالم معنا گفتند:
شیخ رجبعلی! آن لگد نتیجه آن فکری بود که کردی!
گفتم: اما من که خطایی انجام ندادم...
گفتند: لگد شتر هم که به تو نخورد...!
قانون کارما در کائنات جریان دارد...حتی یک تفکر منفی میتواند تاثیری منفی ایجاد کند..
نگاه هایمان ” هرزه ”
آغوش هایمان ” هوس ”
قول هایمان ” بی اعتبار ”
حرف هایمان ” ناخالص ”
عشق هایمان ” پوشالی ”
محبت هایمان ” قلابی ”
خوبی هایمان ” تظاهر ”
دیدارهایمان ” تفاخر ”
صورتها "پر رنگ "
سیرتها " بیرنگ"
شعار بدون ” عمل ”
قضاوت بدون ” عدل ” و ...
در کدام نقطه از انسانیت ایستاده ایم ؟!!!
بوی گندخیانت تمام دنیا را گرفته...!
مردهای چشم چران
زنهای خائن
پسرهای شهوتی
دخترهای پول پرست
یادش بخیر
روزگاری دروغگو دشمن خدابود...
خدایا!
کودکان برای فرار از تنبیه پدر و مادر، به آغوش پدر و مادر برمی‌گردند.
کمکم کن که از تو، به تو بگریزم.
نه هیچ کجای دیگر .... گفتی «بدوید! سارعوا ! آغوشم باز است.»
عجیب است که پای دویدنم چه لنگ است و سست ....
می‌گوید:
تو مگو ما را بدان شه بار نیست/با کریمان کارها دشوار نیست.
می‌گویم مشکل از او نیست، از من است! باید چنین باشد.
همواره جریان از ظرفیت بیشتر به ظرفیت کمتر است.
اختلاف پتانسیل همین است دیگر!
مگر میشود من ذره باشم و او بی‌نهایت،
و آن وقت جریان فیض بین ما برقرار نباشد.
مگر هستی‌بخش میتواند هستی نبخشد؟
مشکل از اختلاف پتانسیل نیست که، از ظرفیت و مقاومت این طرف خط است!
تا کی بدبخت؟ آدم شو دیگر!
