زمین گرد است هوا افتابی میگرد و من دوباره تو را خواهم دید...
نشانی از تو ندارم اما نشانی ام را برای تو می نویسم:
درعصرهای انتظار،به حوالی بی کسی قدم بگذار!
خیابان غربت را پیدا کن و وارد کوچه پس کوچه های تنهایی شو!
کلبه ی غریبی ام را پیدا کن، کناربیدمجنون خزان زده و کنارمرداب ارزوهای رنگی ام!
درکلبه را باز کن و به سراغ بغض خیس پنجره برو!
حریر غمش را کنار بزن! مرا می یابی...
آنــچـہ مـــا ڪـردیــم بـا خــود
هــیـچ نـابــینا نـڪرد
در مــیاטּ خــانـہ
گـــم ڪـردیـم صــاحبـــ خــانـہ را...!
( یــــا صــاحــب الــزمــــان)
تنها در میان تن ها چه عاشقانه مانده ام
در بیهودگی انتظار پیوستن به تو چه بی صبرانه مانده ام
چه خوانا دوری ات رابر سردر خانه نوشته اند
ومن در نخواندن آن چه پا فشارانه مانده ام
چه بسیار است دورویی ها.فراموش کردن هاو گسستن ها
ومن در این هم همه چه صادقانه مانده ام
رفیقان همه با نارفیقی خود رفیقند
من هنوز با آنان چه دوستانه مانده ام
خاستگاه من کجاست که من آنجا قنودن خواهم
من در پیمودن راه چه عاجزانه مانده ام
تنها در میان تن ها چه عاشقانه مانده ام...
دلم تنگ است دلم می سوزد از باغی که میسوزد
نه دیداری نه بیداری نه دستی از سر یاری
مرا آشفته می دارد چنین آشفته بازاری
تمام عمر بستیم و شکستیم بجز بار پشیمانی نبستیم
جوانی را سفر کردیم تا مرگ
نفهمیدیم به دنبال چه هستیم
عجب آشفته بازاری است دنیا
عجب بیهوده تکراری است دنیا
چه رنجی از محبت ها کشیدیم برهنه پا به تیغستان دویدیم
نگاه آشنا در این همه چشم ندیدیم و ندیدیم و ندیدیم
سبک بالان ساحل ها ندیدند
به دوش خستگان باریست دنیا
مرا در اوج حسرت ها رها کرد عجب یار وفا داریست دنیا
عجب آشفته بازاریست دنیا
عجب بیهوده تکراریست دنیا
میان آنچه باید باشد و نیست
عجب فرسوده دیواریست دنیا
عجب خواب پریشانیست دنیا
عجب دریای طوفانیست دنیا
عجب آشفته بازاریست دنیا
عجب بیهوده تکراریست دنیا
اردلان سرفراز
دانلود آهنگ جدید محسن چاوشی و سینا سرلک به نام مینا
ده ردت وه مالم زوو مه چووره وه
ئه مشه و وه لامان روژ بکه ره وه
روژ بکه ره وه
ئه مشه و چه ن شه وه نه تیه له خه وم
له چی توریایته بینای چا وانم
بینای چا وانم
سه رت په تی که بینم زولفانت
سه رت په تی که بینم زولفانت
تا گیانی شیرین بکه م قوربانت
بکه م قوربانت
سه رت په تی که بینم زولفانت
سه رت په تی که بینم زولفانت
تا گیانی شیرین بکه م قوربانت
بکه م قوربانت
زندگیم فدایت، زود از پیشم نرو
امشب پیشمان شب را روز کن
چندین شب است که به خوابم نمیایی
ای نور چشمانم از چه رنجیده ای
روسری ات را بردار ،گیسوانت را ببینم
تا جان شیرینم را برایت قربانی کنم
زین همرهان همراز من تنها توئی تنها بیا
باشد که در کام صدف گوهر شوی یکتا بیا
یارب که از دریا دلی خود گوهر یکتا شوی
ای اشک چشم آسمان در دامن دریا بیا
ما ره به کوی عافیت دانیم و منزلگاه انس
ای در تکاپوی طلب گم کرده ره با ما بیا
ای ماه کنعانی ترا یاران به چاه افکنده اند
در رشته پیوند ما چنگی زن و بالا بیا
مفتون خویشم کردی از حالی که آن شب داشتی
بار دگر آن حال را کردی اگر پیدا بیا
شرط هواداری ما شیدائی و شوریدگیست
گر یار ما خواهی شدن شوریده و شیدا بیا
در کار ما پروائی از طعن بداندیشان مکن
پروانه گو در محفل این شمع بی پروا بیا
کنجی است ما را فارغ از شور و شر دنیای دون
اینجا چو فارغ گشتی از شور و شر دنیا بیا
گر شهریاری خواهی و اقلیم جان از خاکیان
چون قاف دامن باز چین زیر پر عنقا بیا
رو به تو سجده می کنم دری به کعبه باز نیست
بس که طواف کردمت مرا به حج نیاز نیست
به هر طرف نظر کنم نماز من نماز نیست
مرا به بند می کشی از این رهاترم کنی
زخم نمی زنی به من که مبتلاترم کنی
از همه توبه می کنم بلکه تو باورم کنی
قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شد
تمام پرسه های من کنار تو سلوک شد
عذاب می کشم ولی عذاب من گناه نیست
وقتی شکنجه گر تویی شکنجه اشتباه نیست
قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شد
تمام پرسه های من کنار تو سلوک شد
عذاب می کشم ولی عذاب من گناه نیست
وقتی شکنجه گر تویی شکنجه اشتباه نیست
متن آهنگ شکنجه گر "داریوش اقبالی "
آلبوم دنیای این روزای من
خون قبیله ی پدرم عبری است ، خط زبان مادری ام تازی
از بس که دشنه در جگرم دارم ، افتاده ام به قافیه پردازی
جسمم به کفــر نیچــه می اندیشد ، روحـــم به سهرودی و مولانا
یک قسمتم یهودی اتریشی است ، یک قسمتم مسیحی قفقازی
اندیشه های من هگلی امّا ، واگوبه های من فوکویامایی است
انبوهـی از غوامض فکـــری را حل کـــرده است علم لغت بازی
تلفیق عقل و عرف و ولنگاری ، آموزش شریعت و خوشباشی
درک نبــوغ فلسفـی خیّـــام ، با فال خواجـــه حافــظ شیرازی
ما سوژه هـــای خنده ی دنیاییم ، وقتی کـــه یک فقیر گنابادی
با یک دو پاره ذکر و سه تا حق حق ، اقدام می کند به براندازی
می ترسم از تذَبذَب یارانم ، گفتی برادرم شده ای؟ باشد
اثبـات کــن برادری خود را ، باید مــرا بــــه چـــاه بیندازی
